HAYATIN AKIŞINI DEĞİŞTİREN ŞEY
Tanıdığım bir iş adamının işleri bozulmuştu. Ne yaptıysa olmuyor, işlerini bir türlü düzeltemiyordu. Aslında, iş hayatında deneyimli ve başarılı bir kişi olmasına rağmen, büyük çapta borçlanmış, hesapları tutturamamış, kendini sıkıntılara sokmuştu. Bir taraftan bankalar, bir taraftan çoğalan alacaklılar bunaltıyor, çıkış yolu bulamadıkça da, yapması gereken normal çalışmalarını, planlamalarını, müşteri ziyaretlerini de aksatıyordu. Sözüne sadık, itibarlı bir tüccar olarak düştüğü durumdan son derece rahatsızdı.
Gelen alacaklılardan, çalan telefonlardan bunaldığı, iş yapamaz fikir üretemez duruma geldiği bir gün, biraz rahatlamak, biraz nefes almak için yakındaki parka gitti, bir banka oturdu, başını ellerinin arasına aldı... Bir taraftan dua etmeye, bir taraftan da bu badireden nasıl kurtulacağını düşünmeye koyuldu.
Tam o derin düşüncelere daldığı sırada, hemen önünde bir çift ayağın dikilip durduğunu fark etti. Öne eğik olan başını kaldırdığında; uzun boylu, takım elbiseli, gömlekli kravatlı, yaşlı... bir beyefendi ile yüz yüze geldi. Adam, hemen, çok rahat bir şekilde: “Çok üzgün görünüyorsunuz, sizi rahatsız eden bir şeylerin olduğu belli... Benimle paylaşmak ister misiniz?” diye sordu. Zaten sıkıntıdan patlayacak durumdaki iş adamı, içindekileri döktü, halinden yakındı... Yaşlı adam, “senin bu anlattığın sıkıntılarına kaç para yeteri olabilir?” dedi. İş adamı, devamlı hesap kitabı içinde olduğu için ve de sonuçta muhabbet olsun diye fazla düşünmeden; “500 bin dolar” diye cevap verdi. O da ne, yaşlı adam “Sana yardım edebilirim” diyerek, ceketinin iç cebinden çek koçanını çıkardı. İş adamının adını sordu, ona az önce telaffuz edilen meblağda bir çek yazıp uzattı. Çeki verirken de: “Bu para senin. Bir yıl sonra seninle burada buluşalım, buluştuğumuzda bana olan borcunu iade edersin. Hadi al, işlerin kolay gelsin!” dedi ve hızla uzaklaşıp gitti.
İş adamı elindeki çeke bakınca gözlerine inanamadı; meblağ bölümünde 500 bin dolar, imza yerinde de John Rockefeller yazıyordu. O an ne düşüneceğini bilemedi, az sonra bir teşekkür etmek aklına geldiyse de yaşlı adam çoktan kaybolmuştu. ‘Acaba Hızır olabilir miydi?’ diye aklından geçirdiyse de, imza yerinde, dünyanın en zengini denen kişinin imzası vardı. Kendini toparladı, çeki cebine koyarken Allah’a şükretti...
Akşam yaklaşmıştı, iş adamı önce doğruca evine gidip, günlerdir sıkıntıdan uyuyamadığından bir güzel uyku çekti. Ertesi sabah, farklı bir huzurla iş yerine gitti. Bu çekle bütün borçlarını öder, eksiklerini alır, işlerini tekrar yoluna koyabilirdi. Artık kafası rahatlamıştı.
Çeki bozdurmakta acele etmedi, kasasına koydu. Kasasındaki o çekin verdiği güvenle, büyük bir moral, zindelik, iyimserlik ve şevkle... işlerine tekrar sarıldı. Gelen bütün teklifleri sükunetle değerlendirmeye, karlı olabilecekleri onaylamaya başladı. Ödemelerini yeniden planlayıp yapılandırdı. Bitirilen işler yeni işlere vesile oldu... Derken, birkaç ay içinde bütün işleri krizden önceki gibi yoluna girdi. Borçlarının tamamını kapatmışken artıya geçti. Bütün bir yıl böylesine çalışmakla ve semereli geçti.
Tam bir yıl sonra, elindeki bozdurulmamış çekle parka gitti. Kararlaştırılan ve geçen yıl buluştukları saat geldiğinde, yaşlı adam da hızlı adımlarla çıkageldi. İş adamı tam çeki uzatıp da, teşekkür edecekken ve de başarı hikayesini anlatmaya niyet etmişken, arkadan bir hemşire koşarak gelip yaşlı adamı kolundan yakaladı. Hemşire: “Onu bulduğuma çok sevindim, umarım sizi rahatsız etmemiştir.” Dedikten sonra, iş adamının hayret dolu bakışları altında; “Çünkü huzur evimizde kalan bu bey, sürekli olarak kaçıp genellikle bu parka geliyor. Herkese kendisinin John Rockefeller olduğunu söylüyor...” diye de ekliyor. Sonrasında, hemşire ile kolundan çekiştirilen yaşlı adam uzaklaşıyorlar.
Hiç ama hiç tahmin etmediği bir durumla karşılaşan iş adamı, şaşırıp kalakalır. Bir yıl boyunca kasasındaki çeke güvenerek almış satmış, birçok taahhüdün altına girmiş, birçok önemli başarılara imza atmıştı...
Şaşkınlığını attıktan sonra şunu düşündü veya fark etti; “DEMEK Kİ HAYATIN AKIŞINI DEĞİŞTİREN ŞEY, SADECE PARA DEĞİLMİŞ!”
Not: Bu hikaye, değerli bir dostumun paylaşımıdır.
